Przyczyny cukrzycy, jej rodzaje oraz naturalny sposób leczenia.

Jak wiemy cukrzyca z dekady na dekadę, ba nawet z roku na rok zbiera coraz większe żniwo. Dowiedziono już, że nie jest chorobą powiązaną jedynie z genami, ale że masowo i konsekwentnie robimy coś nie tak, sprzyjając tym samym powstawaniu tej choroby. Przyczyny cukrzycy tkwią głównie w złej, a w przypadku niektórych nawet tragicznej diecie i braku aktywności fizycznej.

Medycyna konwencjonalna traktuje cukrzycę jako chorobę spowodowaną zbyt wysokim poziomem cukru we krwi, nie zwracając uwagi na podstawowy problem jakim jest niewrażliwość tkanek na insulinę i leptynę. W rzeczywistości cukrzyca jest chorobą zakorzenioną w insulinooporności i w braku sygnalizacji leptyny, co jest spowodowane chronicznie podwyższonym poziomem insuliny i leptyny, a insulina jest jedną z najgorszych rzeczy, które można zafundować swojemu organizmowi. Naukowcy doszli do wniosku, że leczenie cukrzycy typu 2 insuliną może prowadzić do  rozwoju cukrzycy typu 1.

Różnice między cukrzycą typu 1 i 2 oraz stan przedcukrzycowy i zespół metaboliczny (zwany przez niektórych cukrzycą typu 3):

Stan przedcukrzycowy

Znany również jako upośledzenie tolerancji glukozy jest terminem używanym do opisania początków oporności na insulinę. Przyjmuje się, że występuje przy poziomie cukru we krwi na czczo między 100 a 125 mg/dl.
Stan ten jest bardzo łatwo odwrócić. Wystarczy wymiana przetworzonej żywności, podnoszących cukier węglowodanów na prawdziwe organiczne jedzenie i żywność o obniżonej zawartości cukru. W połączeniu z kilkoma minutami ćwiczeń dziennie można pozbyć się dolegliwości powiązanych z tym stanem.

Zespół metaboliczny

W miarę postępu insulinooporności twoja wątroba gromadzi zbyt wiele tłuszczu i cukru, a mięśnie szkieletowe posiadają mniejszą zdolność, aby je spalić i zamienić na glikogen, który jest zmagazynowaną w mięśniach i wątrobie formą węglowodanów, które to stanowią skoncentrowane źródło energii dla organizmu. Z kolei zawartość tłuszczu i cukru we krwi wzrasta, co prowadzi do wzrostu poziomu trójglicerydów i zwiększenia tkanki tłuszczowej- szczególnie w okolicach brzucha oraz wzrostu ciśnienia krwi.

Typ 1 – cukrzyca insulinozależna

Ten rodzaj cukrzycy rozwija się głównie przed 20 rokiem życia. Kiedyś występował stosunkowo rzadko, w dzisiejszych czasach jego częstotliwość gwałtowanie wzrosła.
Cukrzyca typu 1 jest klasyczną chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy niszczy komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny, co skutkuje niezdolnością do wytwarzania znaczącej ilości insuliny. Nieleczona lub źle leczona powoduje hipoglikemie. Nie jest jeszcze znany sposób na całkowite odwrócenie tej poważnej choroby, choć ostatnie badania naukowców z Columbia University napawają nadzieją.

Typ 2 – cukrzyca insulinoniezależna

W cukrzycy typu 2 trzustka produkuje insulinę, w rzeczywistości zazwyczaj nawet zbyt dużo, ale nie jest w stanie jej rozpoznać i używać prawidłowo. Jest to zaawansowany etap insulinooporności, który jest zazwyczaj spowodowany przez niewłaściwą dietę, w której występuje zbyt wysoka zawartość cukru ( nie trzeba chyba dodawać, że cukier występujący pod różnymi nazwami dodawany jest niemalże do każdego przetworzonego, gotowego produktu, od którego w dzisiejszych czasach uginają się półki sklepowe ).

Gdy nie masz wystarczającej wrażliwości na insulinę, cukier nie może dostać się do komórek, a zamiast tego gromadzi się we krwi. Podczas gdy każdy może zachorować na cukrzycę typu 2, jesteś w grupie podwyższonego ryzyka, jeśli masz nadwagę, siedzący tryb życia, jesteś kobietą, która miała cukrzycę ciążową, masz członków rodziny z cukrzycą typu 2, lub zespół metaboliczny. Jednakże wszystkie te czynniki mają tą samą przyczynę. Mianowicie przyczyny cukrzycy należy się doszukiwać w oporności na insulinę i leptynę.

Ten typ cukrzycy stanowi zdecydowaną większość wśród wszystkich cukrzyków i mimo tego co głosi konwencjonalna medycyna i mass media jest prawie w 100% uleczalny poprzez zmianę stylu życia (wszczętą przed konwencjonalną terapią medyczną, gdyż leki zabijają komórki trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny, co może doprowadzić do powstania cukrzycy typu 1).

Badania na temat insuliny i „cukrzycy typu 3”

Badania opublikowane w dniu 30 czerwca 2014r. w numerze JAMA Internal Medicine potwierdzają to co dwie dekady temu odkrył już dr Rosedale, a mianowicie, że stosowanie insuliny u osób chorych na cukrzycę typu 2, zwłaszcza powyżej 50 roku życia może przynieść więcej szkody niż pożytku.

Coraz więcej badań sugeruje również, że „cukrzyca typu 3” może być odpowiedzialna za chorobę Alzheimera i jaskrę. Na początku 2005r. choroba Alzheimera została nazwana roboczo „cukrzycą typu 3”, kiedy to badacze dowiedli, że trzustka nie jest jedynym organem produkującym insulinę. Twój mózg również ją produkuje i jest mu ona niezbędna do przetrwania.

Insulina a mózg

Spadek produkcji insuliny w mózgu może przyczynić się do degeneracji komórek mózgowych, a badania wykazały, że osoby z niższymi poziomami insuliny i receptorów insuliny w ich mózgach często cierpią na chorobę Alzheimera. Naukowcy odkryli, że insulina wykonuje znacznie większą pracę niż tylko regulacja poziomu cukru we krwi. Twój mózg nie potrzebuje glukozy, a faktycznie działa lepiej spalając alternatywne paliwa, szczególnie ketony. Dr Rosedale uważa, że to właśnie ciągłe spalanie przez mózg glukozy, przede wszystkim odpowiada za choroby Alzheimera i inne choroby mózgu.

Insulina jest faktycznie „kreatorem wielozadaniowości”, który pomaga wychwycić glukozę z neuronu i jest pomocna w regulacji neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina, które mają kluczowe znaczenie dla pamięci i uczenia się. To dlatego obniżenie poziomu insuliny w mózgu osłabia zdolności poznawcze. Inne badania pokazują, że u pacjentów z cukrzycą typu 2 występuje z wiekiem większa utrata objętości mózgu, niż się spodziewano (szczególnie szarych komórek). Ten rodzaj obumierania mózgu jest jeszcze jednym czynnikiem przyczyniającym się do demencji.

„Cukrzyca mózgu” może być również przyczyną jaskry. To staje się coraz bardziej oczywiste, że ten sam patologiczny proces, który prowadzi do oporności na insulinę i cukrzycy typu 2, może ponosić również winę w odniesieniu do mózgu.

Spożywając w nadmiarze cukier i ziarna, można spowodować, że twój mózg staje się przeciążony stale wysokim poziomem glukozy i insuliny, co osłabia wrażliwość na insulinę, powodując zaburzenia w myśleniu i osłabiając pamięć, co w końcu powoduje nieodwracalne uszkodzenia mózgu. Ponadto, gdy wątroba jest zajęta przetwarzaniem fruktozy (zamienia ją w tłuszcz), to poważnie ogranicza jego zdolność do podejmowania cholesterolu, który jest ważnym budulcem mózgu, mającym kluczowe znaczenie dla jego optymalnego funkcjonowania. Znacznie zmniejszenie zużycia fruktozy jest bardzo ważnym krokiem w zapobieganiu chorobie jaką jest Alzheimer.

Przyczyny cukrzycy typu 1:

Przyczyny cukrzycy typu 1 nr 1:

Niedobór witaminy D

Badania sugerują, że unikanie słońca może odgrywać istotną rolę w rozwoju cukrzycy zależnej od insuliny. Głównym kluczem do zapobiegania cukrzycy typu 1 u dzieci jest zapewnienie przez kobietę w ciąży optymalnej dostawy witaminy D do swojego organizmu. Istnieją również mocne dowody na to, że może to również zmniejszyć ryzyko autyzmu u dziecka. Zapewniając nowo narodzonemu dziecku optymalną ekspozycję na słońce ( i/lub racjonalne podawanie doustnie witaminy D ) może niemal całkowicie wyeliminować ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1.

Przyczyny cukrzycy typu 1 nr 2:

Zaburzona flora bakteryjna

Nadmierna koncentracja na higienie i sterylności wokół nas jest kolejnym czynnikiem wpływającym że upośledzenie funkcjonowania układu odpornościowego. W 2008 roku w przeprowadzonych badaniach na zwierzętach zaobserwowano, że pożyteczne bakterie mogą chronić przed rozwojem cukrzycy typu 1. Istnieje wiele dowodów na to, że do wzrostu zachorowalności na cukrzycę typu 1 przyczynia się wychowanie naszych dzieci w zbyt sterylnych warunkach. Wielu rodziców używa antybakteryjnego mydła i utrzymuje swoje dzieci z dala od naturalnego brudu, bakterii, wirusów i innych zanieczyszczeń.
Antybiotyki, które zabijają wszystkie dobre i złe bakterie w jelitach, również są nadużywane w dzieciństwie. Unikajmy więc antybiotyków bez wyraźnej potrzeby i dawajmy dzieciom do jedzenia naturalnie fermentowane produkty, takie jak jogurt, ogórki czy kiszona kapusta.

Przyczyny cukrzycy typu 2, insulinooporności, stanu przedcukrzycowego oraz zespołu metabolicznego:

Cukrzyca typu 2 wiąże się utratą wrażliwości na insulinę i leptynę. Jedną z sił napędowych cukrzycy typu 2 jest nadmierne spożycie fruktozy, co sprawia, że możemy ten stan odwrócić. Regularne spożywanie więcej niż 25 gramów fruktozy dziennie dramatycznie zwiększa ryzyko oporności na insulinę/leptynę, zespołu metabolicznego i chorób przewlekłych, w tym otyłości, cukrzycy typu 2, raka, choroby serca, zapalenia stawów i choroby Alzheimera. Możemy się dopatrywać przyczyny cukrzycy typu 2 również w spożyciu dużej ilości glukozy, pochodzącej z rekomendowanej przez ostatnie pół wieku diety wysokowęglowodanowej.

Cukrzyca w ujęciu konwencjonalnym

Tradycyjna medycyna opisuje cukrzycę jako chorobę charakteryzującą się podwyższonym poziomem cukru we krwi. To „rozregulowanie kontroli poziomu cukru we krwi” zazwyczaj tłumaczy się jako „niezdolność organizmu do wytwarzania wystarczającej ilości insuliny”. Aby kontrolować cukrzycę z tego punktu widzenia racjonalne jest podawanie insuliny lub leków, które zwiększają poziom insuliny, aby zneutralizować podwyższony poziom cukru we krwi. Jednak rzeczywistość jest taka, że cukrzyca typu 2 nie jest wynikiem niedostatecznej produkcji insuliny. W rzeczywistości przyczyny cukrzycy tkwią w zbyt dużej ilości insuliny, produkowanej przede wszystkim z powodu diety wysokowęglowodanowej (obfitującej zwłaszcza w węglowodany proste) o niskiej zawartości tłuszczu.

To paraliżuje i „ogłusza” receptory insuliny, stąd termin „insulinooporność”. Ten chronicznie podwyższony poziom insuliny powoduje, że organizm traci wrażliwość na sygnały wysyłane przez insulinę. Dzieje się tak również w przypadku leptyny. To naprawdę ważne, aby uświadomić sobie, że cukrzyca typu 2 nie jest spowodowane podwyższonym stężeniem cukru we krwi lub „niedoborem insuliny”. Główną przyczyną jest oporność na insulinę i leptynę, dlatego przepisywanie insuliny jest jedną z najgorszych rzeczy, które można zrobić przy cukrzycy typu 2, gdyż w rzeczywistości może to tylko pogłębić oporność organizmu na insulinę i leptynę z biegiem czasu. Nie potrzeba więcej insuliny, lecz należy przywrócić wrażliwość na insulinę i leptynę, zachowując ich niski poziom! Dokopmy się do przyczyny cukrzycy, a nie leczmy jej objawów.

Gdy poziom cukru we krwi się podnosi, insulina jest uwalniana do magazynowania dodatkowej energii (cukru). Niewielka ilość przechowywana jest w postaci skrobi o nazwie glikogen, ale większość jest przechowywana w postaci tłuszczu. Dlatego głównym zadaniem insuliny nie jest obniżanie poziomu cukru we krwi, ale raczej przechowywanie tej dodatkowej energii w postaci tłuszczu na wypadek braku dostępu do pożywienia. Fakt, że insulina obniża poziom cukru we krwi jest jedynie „efektem ubocznym” procesu magazynowania energii. Przyjmując więc więcej insuliny po prostu tyjemy!

Rola leptyny

Leptyna produkowana jest w tłuszczu i innych komórkach, a jedną z jej głównych ról jest regulacja apetytu i masy ciała. Leptyna informuje mózg, kiedy jeść, ile jeść, a co najważniejsze, kiedy przestać jeść. Instruuje także mózg, co zrobić z dostępną energią.
Kiedy stężenie cukru we krwi się podnosi, trzustka produkuje insulinę do kierowania dodatkowej energii do przechowania- z czego większość jest przechowywana w postaci tłuszczu, a leptyna jest wytwarzana w tych komórkach tłuszczowych. Co za tym idzie im więcej tłuszczu, tym produkowana jest większa ilość leptyny. Ponadto, gdy cukier zostaje metabolizowany w komórkach tłuszczowych, tłuszcz uwalnia dalszy gwałtowny wzrost leptyny. Dlatego zazwyczaj mówi się o oporności na insulinę i leptynę jako tandemie. Ponadto, leptyna jest w dużej mierze odpowiedzialna za dokładność sygnalizacji insulinowej i czy staniesz się insulinooporny. Jeśli jesteś oporny na insulinę, jest bardziej niż prawdopodobne, że jesteś oporny na leptynę, zwłaszcza jeśli jesteś osobą z nadwagą lub otyłością.

Dlaczego tak się dzieje?

Dzieje się tak ze względu na to, że gdy rozwija się oporność na leptynę, twój mózg nie słyszy jej sygnału, powodując chroniczny głód, przejadanie się, niezdolność do prawidłowego spalania tłuszczu i typową otyłość. Powstaje wówczas oporność na insulinę, a ostatecznie cukrzyca typu 2. Podobnie jak w przypadku insuliny, jedynym znanym sposobem przywrócenia właściwej sygnalizacji leptyny jest odpowiednia dieta. Głównym winowajcą jest wysokie spożycie węglowodanów, szczególnie fruktozy, a przyczyną oporność na leptynę. Brak ruchu i zaburzona flora jelitowa przyczyniają się również i nasilają oporność na insulinę i leptynę. Znaczenie leptyny w kontroli stężenia glukozy we krwi i powstawania cukrzycy jest potężne, a ostatnie badania ilustrują, skuteczność nawet niskich jej dawek, w obniżeniu poziomu glukozy we krwi w obu typach cukrzycy, co stanowi nowe ekscytujące możliwości leczenia.

Insulina może szybko zmienić cukrzycę typu 2 na cukrzycę typu 1.

Ostatnie badania opublikowane w Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism potwierdzają to, co dr Ron Rosedale stwierdził w ciągu ostatnich dwóch dekad, że leczenie insuliną może spowodować, że odwracalna cukrzyca typu 2, przejdzie w typ 1 cukrzycy charakteryzujący się niedoborem insuliny tj. cukrzycę insulinozależną. Wykazano, że podawanie genetycznie modyfikowanej insuliny przy cukrzycy typu 2 przy pewnej podatności genetycznej może wywołać wytwarzanie przeciwciał, które niszczą komórki produkujące insulinę (komórki wysp trzustkowych). Insulina, którą się zazwyczaj stosuje jest genetycznie modyfikowana, więc może być odpowiedzialna za tę reakcję autoimmunologiczną.

W zasadzie, to wywołuje reakcję autoimmunologiczną, tworząc stan, w którym masz typ 1 i typ-2 cukrzycy jednocześnie. Średni czas wystąpienia cukrzycy typu 1 wynosi 7,7 miesiąca. Jednemu z uczestników badania cukrzyca typu 1 rozwinęła się w zaledwie jeden miesiąc! Zdaniem autorów, gwałtowne pogorszenie kontroli stężenia glukozy we krwi po podaniu insuliny jest znakiem ostrzegawczym przed wystąpieniem tego problematycznego efektu ubocznego.

Badania wykazały, że leczenie cukrzycy typu 2 u pacjentów insuliną podwoiło ich ryzyko zgonu, a także prowadzi do:

• 2-krotnie większego ryzyka zawału serca
• 1,7x więcej poważnych problemów sercowych
• 1,4x więcej udarów
• 3,5x więcej powikłań związanych z nerkami
• 1,2x więcej powikłań związanych ze wzrokiem
• 1,4x więcej nowotworów
• 2,2x więcej zgonów

Wiesz już co nie co na temat przyczyny cukrzycy, kolejne pytanie brzmi:

 Czy zapobieganie i wyleczenie cukrzycy typu 2 i insulino/leptyno oporność jest w ogóle możliwe?

M.in. według dr Mercoli cukrzyca typu 2 jest uleczalna i w dużej części przypadków nie wymaga leków, a zmiana stylu życia i dieta powinny być fundamentem. Podczas ich wprowadzania należy tak samo monitorować stężenie glukozy we krwi jak i poziom insuliny na czczo. Należy dążyć, żeby był na poziomie 2-4. Im wyższy poziom, tym większa odporność na insulinę i trzeba wprowadzić bardziej agresywny plan leczenia, zwłaszcza jeśli chodzi o zmianę diety.

Trzeba przede wszystkim wyeliminować przyczyny cukrzycy, czyli głównie wymienić złom na prawdziwe jedzenie, tj.:

Wymienić przetworzoną żywność, wszystkie formy cukru, zwłaszcza fruktozę, a także wszystkie zboża, na prawdziwe i świeże jedzenie. Fruktoza, zboża, cukier i inne węglowodany skrobiowe są w dużej mierze odpowiedzialne za niewrażliwość organizmu na insulinę, a wszystkie cukry i zboża—nawet „zdrowe”, pełnoziarniste, produkty ekologiczne muszą być drastycznie ograniczone.

Jeśli jesteś odporny na insulinę / leptyna, chorujesz na cukrzycę, wysokie ciśnienie krwi, choroby serca, czy masz nadwagę, ogranicz spożycie fruktozy całkowitej do 15 gramów dziennie, aż problem oporności na insulinę / leptynę zostanie rozwiązany. Pozostali powinni ograniczyć swoje dzienne spożycie fruktozy do 25 gramów lub mniej, w celu utrzymania optymalnego stanu zdrowia.

Najprostszym sposobem osiągnięcia tego celu jest zamiana przetworzonej żywności na prawdziwe naturalne jedzenie i przyrządzanie z nich posiłków – od podstaw. Przetworzone produkty spożywcze są głównym winowajcom, zawierającym wysoką zawartość syropu fruktozowego i innych cukrów (żeby uniknąć sztucznych słodzików najlepiej zrezygnować w ogóle z takiego „jedzenia”, gdyż substancje te czają się w prawie każdym produkcie przetworzonym pod różnymi nazwami, nie tylko syropu glukozowo-fruktozowego) przetworzonych zbóż, tłuszczów trans, sztucznych substancji słodzących i innych syntetycznych dodatków, które mogą nasilać zaburzenia metaboliczne. Redukując cukier i zboża w diecie, jako główne źródło energii trzeba je czymś zastąpić. Idealna wymiana składa się z kombinacji:

Niskiej do umiarkowanej ilości białka wysokiej jakości. Znaczne ilości białka można znaleźć w mięsie, rybach, jajach, nabiale, roślinach strączkowych oraz orzechach (ale także w ziarnach, warzywach i owocach). Przy wyborze białka zwierzęcego, należy zdecydować się na produkty organiczne od zwierząt karmionych trawą, w celu uniknięcia ewentualnych komplikacji zdrowotnych wywołanych genetycznie modyfikowaną paszą i pestycydami. Większość ludzi rzadko potrzebuje więcej niż 40-70 g białka dziennie.

Wysokiej jakości zdrowego tłuszczu, ile zechcesz (nasyconych i jednonienasyconych). Dla optymalnego zdrowia, większość ludzi potrzebuje ok. 50-85% dziennego zapotrzebowania kalorycznego czerpać ze zdrowych tłuszczów. Dobre źródła to kokos i olej kokosowy, awokado, masło, orzechy i tłuszcze zwierzęce. Pamiętaj, że tłuszcz ma dużo kalorii, a niewielką objętość. Dlatego na talerzu największą część będą stanowiły warzywa.

Tak wielu nieskrobiowych warzyw, ile zechcesz.

Ćwicz regularnie i intensywnie. Badania wykazały, że ćwiczenia, nawet bez utraty wagi, zwiększają wrażliwość komórek na insulinę. Tzw. HIIT (High intensity interval training) poprawia wrażliwość insulinową aż o 24% w przeciągu zaledwie 4 tygodni.

Popraw stosunek omega-3 do omega-6. W dzisiejszej jakże modnej zachodniej diecie występuje zbyt wiele przetworzonych i uszkodzonych tłuszczów omega-6, za to zbyt mało tłuszczów omega-3. Nie pomaga to w utrzymaniu prawidłowego poziomu cukru we krwi. Głównymi źródłami tłuszczów omega-6 są kukurydza, soja, rzepak, olej szafranowy, olej z orzechów ziemnych i słonecznika (z których dwa pierwsze są zazwyczaj pozyskiwane metodami inżynierii genetycznej, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę). Optymalny dla nas stosunek kwasów tłuszczowych omega-6 do omega-3 to 1:1. Lecz w diecie przeciętnego człowieka z „cywilizowanych” rejonów świata wynosi on między 20: 1 i 50: 1 na korzyść kwasów omega-6. Odbija się to poważnymi negatywnymi konsekwencjami dla zdrowia.

Aby temu zaradzić, należy zmniejszyć spożycie olejów roślinnych (nie chodzi tu tylko o używanie ich w kuchni, ale również o unikanie przetworzonej żywności której bazę stanowią), a zwiększyć spożycie zwierzęcych omega-3, takie jak np. olej z kryla czy tran. Omega-3 znajduje się również w oleju lnianym, siemieniu i oleju z orzechów włoskich, dlatego warto również umieścić je w swojej diecie. Wystarczy tylko pamiętać, że nie mogą zająć miejsce omega-3 ze źródeł zwierzęcych.

Utrzymanie optymalnego poziomu witaminy D przez cały rok. Nowe dowody zdecydowanie wspierają pogląd, że witamina D jest bardzo korzystna nie tylko przy cukrzycy typu 1, ale również w cukrzycy typu 2. Idealnym sposobem na optymalizację jej poziomu jest regularna ekspozycja na słońcu lub bezpieczne użycie solarium. W ostateczności, wchodzi również w grę doustna suplementacja, aby uzyskać stężenie we krwi w terapeutycznym zakresie 50-70 ng / ml. Ponadto należy pamiętać, że jeśli suplementujecie witaminę D3, to należy przyjmować ją w protokole z witaminą K2.

Wysypiaj się porządnie każdej nocy. Gdy źle sypiamy narażamy organizm na stres, który skutkuje podniesionym poziomem cukru we krwi wspierając tym samym oporność na insulinę i leptynę, co z kolei skutkuje przyrostem masy ciała. Wysypiaj się zatem, aby cieszyć się prawidłowym poziome cukru!

Zachowanie zdrowej wagi ciała. Jeśli poprawi się wrażliwość na insulinę i leptynę zdrowa waga ciała nastąpi z biegiem czasu. I wcale nie należy sugerować się wskaźnikiem BMI, który nie uwzględnia masy mięśniowej czy ilości niebezpiecznego tłuszczu trzewnego w okolicach brzucha, co jest silnym wskaźnikiem czułości na leptynę i powiązanych z tym problemów zdrowotnych.

Zmierz obwód w pasie mniej więcej na wysokości pępka, a następnie obwód w biodrach w najszerszym ich miejscu. Na koniec podziel pierwszą liczbę przez drugą.

WYNIKI

O dobrym stanie zdrowia świadczy wyniku 0,85
*OBWÓD W PASIE (WC)

Jak nazwa wskazuję, dokonujemy pomiaru w pasie.

WYNIK

Poniżej 80 cm jest ok. U mężczyzn granicą jest 90 cm.

*OBWÓD W PASIE/WZROST (WHtR)

Podziel obwód w pasie przez wzrost. Ten pomiar jest bardziej precyzyjny, uwzględnia bowiem wzrost. Mierząc obwód w pasie, nie przekraczaj poziomu połowy wysokości.

WYNIK

Zacznij się martwić, kiedy wynik przekroczy 0,5.

*POZIOM TŁUSZCZU (BODY FAT)

Zmierz sobie obwód szyi. Pozostałe wymiary już znasz. Wpisz je do kalkulatora na stronie womenhealth.pl i sprawdź.

WYNIK

14 – 24 %- forma idealna.

24 – 33%- jest ok.

Stosować przerywany post. Jeśli pomimo stosowania odpowiedniej diety i ćwiczeń nadal nie zauważacie wystarczających postępów w utracie wagi i ogólnym stanie zdrowia należy włączyć do swojej rutyny przerywany post, czyli jedzenie tylko w określonych godzinach (np. od 11-19), po to, żeby organizm miał wystarczająco dużo czasu, aby zajmować się innymi procesami niż ciągłym trawieniem. Ewentualnie wiele osób chwali sobie głodówki lecznicze o wodzie lub na sucho, bądź łagodniejsze formy jak np. dieta warzywano-owocowa dr Ewy Dąbrowskiej. Badania pokazują, że czasowe wstrzymywanie się od posiłków daje szereg korzyści biochemicznych, jak choćby zwiększona czułość na insulinę/leptynę, obniżenie poziomu trójglicerydów i innych biomarkerów dla uzyskania zdrowia i utraty wagi.

Przerywany post jest zdecydowanie najskuteczniejszym sposobem, aby zgubić niechciany tłuszcz i wyeliminować problem łaknienia cukru (czyli wyeliminować poniekąd przyczyny cukrzycy). Został zidentyfikowany również jako silny sojusznik w zapobiegania i może nawet leczeniu Alzheimera. Ketony są produkowane jako produkt uboczny spalania tłuszczu i ketony (nie glukoza) są w rzeczywistości preferowanym paliwem dla mózgu. Stosuj post aż do poprawy wrażliwości organizmu na insulinę/ leptynę (lub masy ciała, ciśnienia krwi, wskaźników cholesterolu lub do czasu aż cukier się unormalizuje). Następnie można wykonywać te praktyki „w miarę potrzeby” lub jako tzw. przypominajki, dla utrzymania dobrego stanu zdrowa.

Optymalizacja flory bakteryjnej jelit. Jelitach są żywym ekosystem, pełnym zarówno dobrych i złych bakterii. Liczne badania wykazały, że ludzie otyli mają inne bakterie jelitowe niż ludzi szczupli. Im więcej masz dobrych bakterii, tym silniejszy staje się twój system odpornościowy i twoje ciało zacznie ogólnie lepiej funkcjonować. Na szczęście optymalizacja flory jelitowej jest stosunkowo łatwa. Można ponownie wypełnić swój organizm pożytecznymi bakteriami regularnie jedząc fermentowane produkty (takie jak natto, surowy organiczny ser, miso czy fermentowane warzywa).

Znasz już przyczyny cukrzycy, jej rodzaje oraz naturalny sposób leczenia. Trzymam kciuki!