Każdy jest geniuszem- czyli jakim typem inteligencji możesz się pochwalić?

Nasza zachodnia cywilizacja przyzwyczaiła nas do tego, że iloraz inteligencji człowieka określa się na podstawie wyniku uzyskanego w testach inteligencji Mensy. Jednakże według wielu psychologów nasze rozumienie, mierzonego tym sposobem IQ może być nadmiernie uproszczone i ograniczone- każdy z nas posiada bowiem aż 9 ośrodków inteligencji, a nie 1. Powszechnie stosowane testy badają wyłącznie umiejętności szybkiego kojarzenia faktów, zapamiętywania oraz wyciągania wniosków opartych o intelekt. Osoby z przerośniętym ośrodkiem intelektu kierują się zazwyczaj nadmiernie logiką- kosztem emocji, intuicji oraz uczuć (inteligencja emocjonalna). Zatem jak myślisz? Jaki typ inteligencji posiadasz?

9 typów inteligencji

Rosnąca grupa intelektualistów potwierdza, że inteligencja jest podzielona na 9 typów. Sprawdź zatem, które obszary mogą stanowić Twoją mocną stronę.

Mimo, że zagadnienie to nie jest powszechnie aprobowane oraz nie jest zinstytucjonalizowane, wielu nauczycieli i pedagogów jest zgodnych co do tego, że inteligencji nie da się podsumować za pomocą pojedynczego badania, ponieważ każde dziecko jest inne oraz myśli i uczy się w zupełnie odmienny sposób. Zwracajmy więc na to bacznie uwagę. Wszyscy jesteśmy tutaj po coś, każdy ma swoją strefę geniuszu, tylko nie każdy ją odkryje. Niestety większość do końca swoich dni uważa, że nie posiada żadnych szczególnych talentów, a ich iloraz inteligencji nie jest zbyt wysoki. Dlatego skupmy się na typie inteligencji, który jest u nas najbardziej rozwinięty. To jest nasz dar, który przy odpowiednim wysiłku i zaangażowaniu możemy przekuć w życiowy sukces. Podążajmy tą drogą.

Powszechnie uważa się, że inteligencja jest dziedziczona genetycznie, a badania opublikowane w 2015 roku w internetowym czasopiśmie Nature Neuroscience sugerują, że za naszą inteligencję poznawczą odpowiedzialne są dwie grupy genów- M1 i M3 (powiązane z pamięcią, uwagą, szybkością przetwarzania, rozumowaniem oraz procesami poznawczymi). Nie znaczy to jednak, że nie można jej rozwijać.

Ponadto z poziomem inteligencji powiązane są również inne, bardziej oczywiste cechy. Na przykład ostatnie badania sugerują, że lenistwo może oznaczać zwiększoną inteligencję 🙂

Jak możemy przyczynić się do rozwoju inteligencji i potencjału przyszłych pokoleń?

No właśnie jak? Czy uczymy dzieci Jak Myśleć czy raczej Co Myśleć? Czy rozwijamy ich Zdolności czy Pamięć? Czy nie każemy dzieciom przypadkiem bezkrytycznie przyswajać faktów (często jest to tylko NASZE ich ujęcie), ale i fikcji, które sami wymyśliliśmy na swój temat (w niektórych miejscach np. podręczniki historii)? Czy uczymy ich jak samemu odkrywać i dochodzić do własnych mądrości? Czy dzieci mogą same zdecydować i kwestionować dane fakty? Czy krytyczne przemyślenia wchodzą w rachubę? No właśnie. A czy to rozwija ich inteligencję i pozwala uwolnić ich potencjał? Czy uwzględniamy typy inteligencji poszczególnych jednostek?

Przekazujemy dzieciom wiedzę, mówiąc co mają myśleć i uznawać za prawdę. Dane z przeszłości powinny służyć do stawiania nowych pytań. A tymczasem przedstawia się je jako jedyne słuszne i prawdziwe. A nie jak informacje, które są do rozważenia. Dlaczego? Pewnie dlatego, że nie chcemy, aby podważały nasze postępowanie i się mu bliżej przyjrzały. Pozwólmy dzieciom z danej wiedzy wyciągać wnioski, żeby mogły zdobywać życiową mądrość. Sama wiedza to nie wszystko. Potrzebna do tego jest jeszcze mądrość. Wystarczy rozejrzeć się dookoła, żeby zdać sobie sprawę czy taki system się sprawdza.. Tysiące młodych opuszcza uczelnie w poczuciu zagubienia i bezradności. Nie wiedzą kim są i jak żyć. A później idą do pracy, której nienawidzą. Chyba nie o to w tym wszystkim chodzi. Wystarczy też spojrzeć na stan naszej planety i zadać sobie pytanie czy rzeczywiście podążamy w dobrym kierunku.

Nie pozwalając młodym pokoleniom dochodzić do własnych wniosków na dane tematy skazujemy je z góry na powtarzanie naszych błędów, do których doprowadziły nas nasze wnioski. Mówienie wprost o błędach, które w przeszłości popełnialiśmy, a nie zaklinanie rzeczywistości, pozwala uniknąć ich w przyszłości.

Mądrość i wartości

Gdybyśmy skupili się również na przekazywaniu dzieciom mądrości, a nie tylko wytyczaniu tego co mają wiedzieć, wkuwaniu suchych faktów, często zupełnie nie przydatnych w życiu, pokazalibyśmy im ścieżkę prowadzącą do własnej prawdy. Uczylibyśmy krytycznego myślenia oraz konstruktywnego rozwiązywania problemów. Czy rodzicom na tym zależy? Rodzice podświadomie obawiają się tego, ponieważ nieuchronnie zwiększyłoby to prawdopodobieństwo kwestionowania słuszności ich decyzji oraz kierowania się z goła odmiennymi zasadami moralnymi. O stylu życia nie wspominając.

Uczmy również dzieci tego co jest w życiu na prawdę ważne, czyli czym jest bezwarunkowa miłość, Kim Naprawdę są, o cudzie życia, logice, twórczości, potędze umysłu. Pokazujmy jak korzystać z intuicji i najgłębszych zasobów mądrości, które tkwią w każdym z nas. Wpajajmy im odpowiedzialność, uczciwość, tolerancję oraz poszanowanie uczuć innych ludzi. Uwzględnijmy program oparty nie tylko na faktach ale i na wartościach. Uwzględnijmy indywidualne tempo uczenia się. Bez tego dzielimy dzieci na te: „lepsze” i te „gorsze”. Nie urabiajmy ich na modłę przeszłości, skoro te wzorce nie zdały egzaminu. Świat się zmienia, sami bądźmy zmianą. Myślmy krytycznie. To ma przyszłość. Bierne przyswajanie tego, co inni każą nam myśleć- nie.